Dzisiaj omówione zostanie kolejne przestępstwo stypizowane w Rozdziale XXIII Kodeksu karnego, czyli groźba karalna z art. 190 k.k.
Art. 190.
§ 1. Kto grozi innej osobie popełnieniem przestępstwa na jej szkodę lub na szkodę osoby dla niej najbliższej, jeżeli groźba wzbudza w osobie, do której została skierowana lub której dotyczy, uzasadnioną obawę, że będzie spełniona, podlega karze pozbawienia wolności do lat 3.
§ 2. Ściganie następuje na wniosek pokrzywdzonego.
Aby popełnić przestępstwo groźby karalnej nie trzeba mieć zamiaru tej groźby spełnić, bo wystarczy wzbudzenie u adresata groźby uzasadnionej obawy jej spełnienia. Jest to przestępstwo skutkowe – skutkiem spełnienie uzasadnionej obawy, że groźba zostanie spełniona. W przestępstwie tym mamy dwie zasadnicze przesłanki do spełnienia:
- Zmiana w psychice – osoba w stosunku do której kierowana jest groźba musi czuć obawę;
- Uzasadniona obawa – obawa spełnienia groźby musi być obiektywnie uzasadniona, a nie tylko subiektywnie.
Przykładowo, czy sformułowanie „znajdę Cię” jest groźbą karalną? Zgodnie z wyrokiem Sądu Apelacyjnego w Krakowie z dnia 15 października 2008 r., sygn. akt II Aka 140/08 – słów „znajdę Cię” nie można rozumieć, jako groźbę pozbawienia życia, a więc nie będzie to groźba karalna. Żeby można było uznać dane zachowanie za groźbę karalną, to osoba ją artykułująca musi stworzyć w świadomości adresata groźby stan obiektywnej przewidywalności jej spełnienia, ale de facto sama nie musi do niczego zmierzać.
